Abdoul Hamid Derra
Czas, przestrzeń, uwaga i pieniądze są zawsze ściśle ograniczone, a wartości, zainteresowania i apetyty każdej osoby nigdy nie zostaną w pełni pogodzone. Nierówność i konflikty leżą u podstaw doświadczenia społecznego. We współczesnych badaniach nad przywództwem często kładzie się nacisk na sposoby, w jakie relacja przywódcza prowadzi do wyraźnego wzmocnienia pozycji podwładnych. W kontekście politycznym wzmocnienie pozycji jest główną cechą systemów demokratycznych. Coraz częściej jednak znaczenie tego słowa się poszerzało. Obecnie odnosi się to również do sposobów, w jakie liderzy starają się przekazać większą władzę decyzyjną i odpowiedzialność w ręce pojedynczych osób i zespołów w całej organizacji. Te uwagi na temat wzmacniania pozycji uwydatniają ważny temat władzy, który ma istotne implikacje dla sprawowania przywództwa w instytucjach szkolnictwa wyższego. Niezmiennie zmieniające się okoliczności lub kierunki wybrane przez przywódcę wzbudzą opór i wywołają sprzeczne interesy wśród niektórych wyborców, co ujawnia kolejną cechę definiującą przywództwo. Używają symboli i metafor oraz opowiadają historie o tożsamości i aspiracjach do skonstruowania wspólnego paradygmatu.
