جمشید فاروقی
رمان 'انقلاب و کیک توت فرنگی' نگاهی دارد به یک فصل نانوشته از زندگی ایرانیان مهاجر و تبعیدی. نگاهی است به فصلی فراموش شده از داستان زندگی آنان. حکایت پوست انداختن ذهنی یک نسل است، نسلی محکوم به دگردیسی. این رمان بر آن است تا با پرتو افکندن بر شش روز از زندگی کامران، خانواده و دوستان او، سرنوشت نسلی را واکاود که با یک پرش از کودکی به سالمندی پرتاب شده است. نسلی که در ایام پیری به یاد زیستن آن داستانی افتاده است که هرگز نزیسته است، داستان ایام بر باد رفته جوانی. در این برهه از زندگی در تبعید، افسار درشکه زمان، اغلب در دست توهم است. توهمی که اعتراف به آن بدون جسارت و شهامت ممکن نیست.
