Flávia T. S. Elias / Maíra Catharina Ramos
Amerykańska leiszmanioza skórna (ATL) jest poważnym problemem zdrowia publicznego, zwłaszcza w krajach rozwijających się. W leczeniu ATL dokonano niewielu postępów farmakologicznych. Pięciowartościowe antymonidy wymagają monitorowania, ponieważ są kardiotoksyczne, hepatotoksyczne i nefrotoksyczne. Jedną z alternatyw jest miltefozyna, lek doustny, który wykazał dobrą skuteczność u niektórych gatunków Leishmania. Cel: Przegląd dowodów na skuteczność i bezpieczeństwo miltefosyny w monoterapii lub w skojarzeniu. Metoda: Przygotowanie opinii techniczno-naukowej. Wyniki: Wybrano 6 badań. Badania kliniczne wykazały wskaźniki wyleczenia po sześciu miesiącach w zakresie od 58,6 do 87,9% w grupie leczonej miltefozyną i od 53,3 do 93,7% w grupie leczonej megluminą. Obliczenie RR w badaniach wykazało niewielki związek między miltefozyną a sześciomiesięcznym odsetkiem wyleczeń (RR=1,02). Tylko jedno badanie wykazało trzymiesięczny wskaźnik wyleczeń wynoszący 67,6% i 78,3% odpowiednio w grupach miltefozyny i megluminy. Jeśli chodzi o bezpieczeństwo, miltefozyna miała mniej poważnych zdarzeń niepożądanych w porównaniu z megluminą, z których najczęstszymi były objawy żołądkowo-jelitowe.