Ivana Lopes Teixeira
Niniejsza książka analizuje Historię naturalną Pliniusza Starszego jako jednostkę tekstową - jej 37 tomów - opartą na idei rzymskości opartej na kulturze grecko-rzymskiej i problemie tożsamości w starożytności. W I wieku, w coraz bardziej wielokulturowym i wieloetnicznym Imperium, Pax zapewniony przez powstanie dynastii Flawiuszów rozszerzył proces Romanizacji, w którym Pliniusz uczestniczył jako intelektualista w kręgu władzy. Poprzez Historię naturalną, jej retorykę pisania i czytania oraz teorie dotyczące tożsamości w starożytnym świecie, proponujemy zastanowić się nad koncepcją romanitas jako ideą rzymskiej tożsamości, ponadetnicznej i idealnego modelu zachowań społecznych, opartego na naśladowaniu rzymskich zwyczajów, greckiej sztuki, miasta Rzymu i dworu Wespazjana, nowego Augusta. Historia naturalna jako Enkyklyos Paideia była nosicielem tezaurusa, który ponownie proponował powrót do tradycyjnych grecko-rzymskich wartości jako „projektu' politycznego i pedagogicznego, a jednocześnie opisywał aspekty historycznej koniunktury czasów Pliniusza Starszego, księstw julijsko-klaudyjskich i flawijskich, kryzysów, Pax i integracji różnych narodów.
