Jussara Neves Rezende
W czasach naznaczonych filozoficznymi refleksjami na temat czasu i jego relacji z przestrzenią, Cecília Meireles i Sophia de Mello Breyner Andresen dały światu swoje pierwsze poetyckie pisma, w których ujawniają, że te same refleksje nie są odległe od poezji. Wręcz przeciwnie, w czasoprzestrzeni charakteryzującej się przemijaniem rzeczy, poezja prezentuje się jako forma równowagi pośród przemijania, unikając całkowitego rozproszenia bytu. Niniejsza książka koncentruje się na formach, jakie przestrzeń i czas przybierają w poezji obu pisarzy, badając możliwość, że obrazy te służą do ujawnienia ludzkiego doświadczenia w czasie i przestrzeni.
