Badanie długoterminowych trendów zmętnienia w różnych środowiskach

Po rozważeniu trzech par (Cieśnina Menai - Gwynedd, Skomer MNR - Cardiff, L’Estartit - Barcelona) i wyniku hipotezy pojawił się następujący wniosek: a) Wysokiego zmętnienia (tj. Cieśnina Menai) nie można tłumaczyć jedynie prędkością wiatru, musiały wystąpić inne czynniki. Cieśnina Menai miała znacznie więcej cząstek niż wiatr w Gwynedd mógł je wirować przy stałym przypływie. Dlatego ta wysoka prędkość wiatru wirowała tylko górną warstwę wody, ale na dole były jeszcze cząstki. W rzeczywistości te wirujące cząsteczki wraz z tą na dole powodowały, że cieśnina była bardzo mętna. b) Umiarkowane zmętnienie (tj. Skomer MNR) mogło być wywołane umiarkowanym wiatrem. Przy obecności wystarczającej ilości cząstek, prędkość wiatru w Cardiff miała wystarczająco dużo energii, aby wirować je wraz z pływem i tym samym powodować umiarkowane zmętnienie. c) Czysta woda morska (tj. L’Estartit) nie mogła być wytłumaczona prędkością wiatru. Nawet wyższy wiatr niż oczekiwany w Barcelonie nie mógł spowodować zmętnienia z powodu niewystarczającej ilości cząstek. W rezultacie wiatr nie może powodować zmętnienia bez zawiesiny cząstek w wodzie, ale wystarczająca ilość wiatru może spowodować, że woda będzie miała wystarczającą ilość cząstek.