Donya Ahmadi
Iranian women have a rich and long-standing legacy of political activism. The origins of the Iranian women’s movement can be traced back to the emergence of independent women’s groups and periodicals during the constitutional revolution of the early twentieth century. Despite women’s active presence and contributions to global political developments of the past century, contemporary historical narratives, by and large, remain characterized by gender-blindness. This book problematizes the systemic side lining of women’s causes and contributions, not only in the field of historiography, but in Iranian politics at large. It shows that throughout the twentieth century, women’s bodies repeatedly emerged as sites of political contestation while their causes were simultaneously instrumentalized and erased from the masculinist political debate. It ultimately posits that the gendering of history constitutes a vital first step towards developing an Iranian intersectional feminist agenda.[Bilingual book: English/Farsi]زنان ایرانی پیشینه‌ای قابل توجه و دیرین در کنش‌گری سیاسی دارند. رد گام‌های ابتدایی جنبش زنان ایران را می‌توان در شکل‌گیری انجمن‌های مستقل زنان و نشریاتِ دوران مشروطه در اوایل قرن بیستم میلادی پی گرفت. روایات تاریخی معاصر، علی‌رغم حضور فعال و خدمات گسترده‌ی زنان در تحولات سیاسی قرن گذشته در سراسر جهان، به‌طورکلی دچار مشکل کورجنسیتی هستند.کتاب پیش‌رو بر آن است تا در راستای مقابله با روند تاریخی-مادی به حاشیه راندن مطالبات سیاسی و دستاوردهای زنان ایران، چه در زمینه‌ی تاریخ‌نگاری و چه در عرصه‌ی کلی سیاست، گامی به‌پیش بردارد. در این کتاب نشان داده می‌شود که بدن زن ایرانی در طول قرن بیستم به کرات به عرصه‌ای برای منازعات سیاسی بدل شده است؛ درحالی‌که علل این منازعات در آن واحد، هم مورد سوء استفاده قرار گرفته و هم از صحنه‌ی مباحثات سیاسی مردانه پاک شده است. درنهایت در این کتاب تلاش شده است تا بر ضرورت افزودن بعد جنسیتی به تاریخ، به‌عنوان گامی مهم در راستای دستیابی به مطالبات متقاطع فمنیستی زنانِ خطه‌ی ایران تاکید گذارده شود.
